Mianem jaskry określa się wieloczynnikową grupę chorób, której charakterystyczną cechą jest postępująca neuropatia (specyficzne uszkodzenie) nerwu wzrokowego, a w jej efekcie ubytki w polu widzenia.
Podstawowym czynnikiem ryzyka powstania tej neuropatii jest zbyt wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe. Jaskra wrodzona jest wynikiem wrodzonych nieprawidłowości w budowie kąta rogówkowo-tęczówkowego gałki ocznej (kąta przesączania; zob. Badanie kąta przesączania [gonioskopia]), co utrudnia odpływ cieczy wodnistej z gałki ocznej i prowadzi do zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego już w życiu płodowym. Stopień zaawansowania zaburzeń rozwojowych jest niejednakowy, gdyż zależy od rozwoju anomalii (dysgenezy) struktur kąta przesączania u dzieci z jaskrą wrodzoną, co wpływa na ujawnienie się choroby w różnym czasie. Zmianom tym nie towarzyszą żadne inne nieprawidłowości w budowie gałki ocznej ani zaburzenia układowe.